23 juni 2011: Sanya, het zuidelijkste puntje van Hainan
Terug naar 'Omzwervingen in Zuid-China'
Vissers halen hun netten binnen aan de Baai van Sanya.
Sanya is een heksenketel, dat wordt meteen duidelijk als we deze populaire badplaats binnenrijden. Tegen de tijd dat we in Sanya aankomen is het donker en het stadje op zijn levendigst. Een aaneenschakeling van hotels, restaurants, cafees, winkels waar specialiteiten van Hainan worden verkocht en overal alles in minstens drie talen: Chinees, Engels en Russisch. Sinds de directe vlucht Moskou-Sanya is Hainan namelijk ook onder Russen heel populair geworden.
In Sanya is alles drietalig: Chinees, Russisch en Engels.
Het verkeer is druk, met vooral veel scooters en brommertjes met zijspan die door het verkeer heen zigzaggen. Overal zijn mensen op weg van of naar het strand, badkleding aan en sommigen met een zwemband onder de arm. En dan is het nu nog laagseizoen, het hoogseizoen begint hier pas rond november en duurt tot ongeveer april, als het in de rest van China en Rusland flink koud is maar hier heerlijk warm. Het hoogtepunt van de drukte ligt rond het Chinees Nieuwjaar, dan gaan de hotelprijzen hier drie tot vier keer over de kop.
Sanya is vooral zo populair vanwege de uitgestrekte Baai van Sanya, dat een lang zandstrand en een mooie zee heeft. Bovendien is het door zijn zuidelijke ligging ook in de winter nog tropisch warm. De drukte bij het centrum is gigantisch maar wanneer je de baai in westelijke richting afrijdt wordt het steeds rustiger. De eerste avond wisten wij dat nog niet, en we eindigden in een naargeestig hotel dat ooit zijn vier sterren waarschijnlijk wel verdiende maar waar kennelijk sinds de bouw (ik schat een jaar of vijftien geleden) nooit meer iets aan is gedaan. De kamer rook naar vocht en schimmel, de muren waren bespat met vlekken en we keken uit over een zee van gebouwen in plaats van een mooie oceaan.
Uitzicht vanaf de schimmelige hotelkamer, wat nou tropisch paradijs?!.
Het is pas de volgende dag dat de chaotische structuur van Sanya duidelijk wordt. De belangrijkste plaats hier is Sanya Stad (Sanya Shi), dat onderdeel is van een veel groter administratief district met dezelfde naam. Naast de enorm lange baai van Sanya zijn er nog een aantal andere baaien, waaronder de Yulin Baai en de iets verder naar het oosten gelegen Yalong Baai (Yalong Wan) en de Baai van Haitang. Sanya Stad loopt zo'n beetje over in Dadonghai, een kleine baai die inmiddels net zo populair en druk is als Sanya Stad. In Dadonghai verbleven we de tweede nacht in een eenvoudig familiehotel, geen poespas maar een verademing na dat stomme, veel te dure hotel van de eerste nacht in Sanya. Zwemmen kon voor een klein bedrag in het zwembad van een nabijgelegen hotel en het strand was vlakbij met daar ook een hele rits kleine restaurantjes. Toen we daar 's avonds gingen eten was het alleen wel even schrikken, want ratten liepen er af en aan en het krioelde van de immense kakkerlakken. Leuke plek voor overdag, maar 's avonds misschien alleen voor de dapperen! Terwijl wij aan het eten waren zag ik hoe een rat op ongeveer twee meter afstand van ons een vuilnisbak inkroop, er een stuk vlees uittrok en tevreden wegliep met zijn buit...
Het strand bij Dadonghai, niet zo mooi als dat van de Baai van Sanya.
Terrasjes bij Dadonghai, overdag idyllisch en 's avonds een rattenparadijsje.
Elke stad heeft zijn geheim en wij vonden ons geheim pas de derde dag hier in Sanya, langs het westelijke deel van de baai. Hier is het rustig, niet te vergelijken met de drukte van Sanya Stad maar - net als daar - ook veel grote, luxe en voor ons veel te dure hotels die alleen door een weg van het brede strand gescheiden zijn. We waren uitgestapt om te kijken bij een boot met vissers die lange zwarte netten uit zee binnenhaalden en hun netten aan het boeten waren. Ze waren duidelijk niet van toeristen gediend. We slenterden terug naar de auto en zagen toen bij een groepje witte bungalows een bord met in het Chinees "Tien Kamers Hotel". Nieuwsgierig gingen we even kijken en wat bleek: het hotel was een beauty, met slechts tien kamers en gerund door twee gepensioneerde zussen wier kinderen allemaal in Zwitserland de hotelschool hadden gedaan. Van de lobby tot het restaurant met zijn openslaande deuren naar het terras en alle tien de kamers, stuk voor stuk was het stijlvol en gezellig ingericht. Dit boutique-hotel was gevestigd in twee bungalows die onderdeel waren van een groter bungalow-complex. Bij het complex hoorde ook nog een klein zwembad voor gezamenlijk gebruik. Het was hier, bij deze twee gastvrije zussen (en twee broers die toevallig ook op bezoek waren), dat wij de rest van de tijd in Sanya verbleven.
De toegang tot het Tien Kamers Hotel.
Een van de tien kamers.
Het zwembad dat hoort bij het bungalowcomplex.
Terug naar 'Omzwervingen in Zuid-China'
Bovenstaand artikel is geschreven door Inge Jansen, Chinadeskundige en schrijfster van onder andere de Dominicus-gidsen China, Shanghai en Beijing . Op haar blog schrijft ze over China.
Via haar bedrijf Mingbai (wat 'begrijpen' in het Chinees betekent) geeft zij informatie over China. Haar expertise bevindt zich op het snijvlak van Chinese cultuur & samenleving, geschiedenis en toerisme.
Zij schrijft voor verschillende media, geeft lezingen en rondleidingen en verzorgt cursussen en workshops.