27 en 28 juli 2010: Yinchuan-Hohhot-Beijing
Dag 1: 17 juli, Dag 2: 18 juli, Dag 3: 19 juli, Dag 4: 20 juli, Dag 5: 21 juli
Dag 6: 22 juli, Dag 7: 23 juli, Dag 8: 24 juli, Dag 9: 25 juli, Dag 10: 26 juli
Dag 11 en 12: 27 en 28 juli
Monsterfile tussen Hohhot en Beijing.
De laatste twee dagen van de reis staan echt nog alleen maar in het teken van terug naar Beijing rijden. Soms laten we ons toch even verleiden de snelweg af te gaan en ook besluiten we in Hohhot te overnachten. Toen wisten wij natuurlijk nog niet dat we op de laatste dag in een monsterfile terecht zouden komen waardoor we over de laatste paar honderd kilometer ruim twintig uur zouden doen!
Vlak landschap onderweg.
Zover was het nog lang niet toen we een paar uur na Yinchuan besloten de snelweg af te gaan en een stuk over secondaire wegen te gaan rijden. Dit gebied heet de Hetao, ofwel het noordelijke deel van de lus van de Gele Rivier. Het land is hier vlak en er worden vooral zonnebloemen en maïs verbouwd. Hier en daar staat een zwart-witte melkkoe onder een rieten afdakje en ik denk aan onze eigen Hollandse koeien die in sappige groene weilanden mogen grazen en los rondlopen.
De overgang van de provincie Ningxia naar de provincie Binnen-Mongolië gaat bijna ongemerkt voorbij, behalve dan dat alle verkeersborden plotseling tweetalig zijn: in het Chinees en in het Mongools. Af en toe passeren we een dorp met huizen van leem en daken van golfplaten. Slechts een enkel huis heeft rode dakpannen. Langs de weg staan eucalyptusbomen en hier en daar loopt een loslopende ezel.
Tweetalig bord: in het Chinees en in het Mongools.
Tot mijn verbazing staat er bij het dorpje Huangyang (Gele Schaap) een kerk langs de kant van de weg. Buiten besproeit een oude man de groentetuin. We raken aan de praat en hij blijkt de conciërge van het gebouw te zijn. Hij laat ons de kerk van binnen zien en stelt ons voor aan de priester van de kerk, die - ook al zo onverwacht - een jaar of veertig is en gehuld is in een sportieve NBA outfit en op blauwe slippers loopt. De priester haalt een dik boek tevoorschijn met de namen van alle buitenlandse missionarissen die hier of bij kerken in de omgeving gewerkt hebben. Er zitten opvallend veel Vlaamse en Nederlandse namen tussen. De kerk van Huangyang is vlak na de Opiumoorlog (1840-1842) opgericht door een Nederlandse missionaris. In 1953 - het jaar dat de laatste buitenlandse missionarissen China verlieten - werd de oorspronkelijke kerk van Huangyang afgebroken. De conciërge, in 1953 nog een kind, kan zich het vertrek van de toenmalige missionaris nog goed herinneren. De huidige kerk dateert uit de jaren tachtig. De kerkgemeenschap telt nu circa honderd families.
De kerk van Huangyang.
Interieur van de kerk van Huangyang.
We gaan weer verder via de snelweg. De weg naar Hohhot is zwaar begaan met duizenden vrachtwagens die diepe sporen in het asfalt trekken. Hier en daar is het asfalt zelfs helemaal stuk gereden. Het is een voorproefje voor het laatste traject van deze reis - van Hohhot naar Beijing - dat we de volgende dag afleggen. Een 'kippeneindje' van circa vijfhonderd kilometer. Voor ons gevoel zijn we al bijna thuis.
Maar dan komen we terecht in een file die zelfs de internationale krantenkoppen zou halen, een MONSTERFILE van wel honderd kilometer lang! Soms staan we uren stil, soms lukt het opeens een klein stukje te rijden. We doen uiteindelijk dertien uur over een stuk van nog geen tachtig kilometer.
Deze monsterfile was echt verschrikkelijk. Er kwam geen einde aan.
Heel vroeg in de ochtend rijden we dan we toch over de Zesde Ringweg van Beijing terug naar huis, ruim vijfduizend kilometer op de kilometerteller verder en heel, heel veel schitterende indrukken rijker.
De auto waar we de reis mee hebben afgelegd, hier nog op de Tibetaanse hooglanden.
Dag 1: 17 juli, Dag 2: 18 juli, Dag 3: 19 juli, Dag 4: 20 juli, Dag 5: 21 juli
Dag 6: 22 juli, Dag 7: 23 juli, Dag 8: 24 juli, Dag 9: 25 juli, Dag 10: 26 juli
Dag 11 en 12: 27 en 28 juli
Bovenstaand artikel is geschreven door Inge Jansen, Chinadeskundige en schrijfster van onder andere de Dominicus-gidsen China, Shanghai en Beijing . Op haar blog schrijft ze over China.
Via haar bedrijf Mingbai (wat 'begrijpen' in het Chinees betekent) geeft zij informatie over China. Haar expertise bevindt zich op het snijvlak van Chinese cultuur & samenleving, geschiedenis en toerisme.
Zij schrijft voor verschillende media, geeft lezingen en rondleidingen en verzorgt cursussen en workshops.